De Amerikaanse overheidsdienst Department of Health and Human Services schat dat jaarlijks ongeveer 11 miljoen Amerikanen oxycodon als recreatieve drug gebruiken, dat daarmee de meest misbruikte opioïde is. De industrie is trouwens voor de rechter gedaagd. Drie dagen voor een grote rechtszaak op 21 oktober 2019 in Cleveland boden beklaagde bedrijven een schikkingsbedrag aan van 50 miljard dollar, om alle rechtszaken af te kopen.
Ook Canada heeft af te rekenen met de crisis en je hoort het ook in het Verenigd Koninkrijk. Het blijft niet beperkt tot de States. Elk land gaat ermee om zoals de hoed staat. Geen enkel land krijgt dat onder controle. Je kunt natuurlijk drugsdealers zonder vorm van proces op straat neerschieten zoals de president van de Filippijnen naar verluidt doet, maar leven we dan nog in een humane rechtsstaat?
Is het dat wat we willen? Is een dergelijke wrede aanpak trouwens doeltreffend? Ik weet het niet en ik durf het betwijfelen. Ik denk dat we ons als samenleving heel andere vragen te stellen hebben. Brutale oplossingen hebben geen zin en veroorzaken onnoemelijk leed.
Ik ben afgestudeerd in 1981 en ben meteen begonnen als huisarts in Brussel, een bewuste keuze. In de jaren tachtig werd er tamelijk repressief opgetreden tegen gebruikers en ook tegen artsen die dergelijke middelen voorschreven. Zo zijn er verschillende geneesheren in de gevangenis beland, omdat ze morfinederivaten voorschreven om heroïne te vervangen.
We konden als huisarts niet veel doen voor middelengebruikers die in die jaren op onze diensten een beroep deden. Tussendoor hebben we in de jaren tachtig ook de aidsepidemie meegemaakt, waar druggebruikers hun eigen aandeel in hadden. Er kwam meer aandacht voor de gevaren van intraveneus druggebruik met het oog op de verspreiding van ziektekiemen.
Het is in ieders voordeel dat alvast dat aspect zou kunnen aangepakt worden. Er is een evolutie gekomen in de geesten. Elk land heeft zo zijn eigen weg gezocht. We zijn gaan inzien dat zwaaien met een vermanend vingertje niet helpt. In verschillende landen zijn er initiatieven gekomen om gecontroleerde geneesmiddelenverstrekking te voorzien, wat de gezondheidssituatie van de betrokkenen, en per slot van rekening de hele samenleving, ten goede kwam.
In Nederland kreeg je de wereldvermaarde en -beruchte methadonbus, wat een manier was om het middel bij de gebruiker te brengen in gecontroleerde omstandigheden, gepaard met een redelijk veeleisend beleid naar de gebruiker toe, moet ik zeggen.
Geef een reactie