Emancipatie betekent iemand in staat stellen zijn of haar eigen beslissingen te nemen, om zijn of haar eigen omgeving beter te controleren. Dat moet het uiteindelijke doel van ons handelen zijn, zoals ik steeds herhaal. Ook al ligt dat in de praktijk soms veraf en kunnen we dan alleen maar mikken op schadebeperking.

Het is een begeesterende job, omdat iedereen zo anders is. De volgende patiënt gaat zitten en je komt binnen in een nieuwe wereld. Brussel is een bruisende stad om met een cliché te spreken, maar er is ook veel bedekte miserie. Tot mijn groot geluk is het in deze stad dat mijn carrière zich heeft afgespeeld. Het hoge aantal geboorten zorgt voor een relatief jonge bevolking, in vergelijking met Vlaanderen, wat sommigen altijd weer verbaast. De contrasten tussen rijk en arm zijn groot.

Ik heb voornamelijk een armoedig publiek gediend met lage inkomens en vele eenoudergezinnen, waar veelal de vader de grote afwezige is. Of die loopt al jarenlang werkloos rond op straat. Dat werkt verwoestend op het toekomstperspectief van die jongeren. De falende vader kan verschillende vormen aannemen, maar het resultaat is hetzelfde: jongeren die hulpeloos aan hun leven beginnen en die soms een psychotrauma met zich meeslepen dat ze zullen moeten overwinnen om hun positie te bepalen in een samenleving die geen hartelijk welkom biedt.

Als ik nu een wensdroom zou mogen uiten, dan is het dat de vaders meer verantwoordelijkheid zouden kunnen, mogen of durven opnemen voor de kinderen die ze voortbrengen. Het is een recept voor armoede als de vrouw alleen voor de opvoeding moet instaan. De moeder kan dikwijls geen kant op. Een eresaluut voor degenen die het wel kunnen, om daar iets van te maken. Een gezin opvoeden als moeder alleen, is een tomeloze bron van armoede en nooddruft en een recept voor een identiteitscrisis van de kinderen.

Dat het geboortecijfer zo hoog is, hebben we voornamelijk aan migranten te danken, die in verschillende golven naar ons land zijn gekomen. Bij sommigen zitten we aan de derde of vierde generatie, maar we zien ook veel nieuwkomers uit andere landen in nieuwe golven op ons afkomen, naarmate er zich gewapende conflicten afspelen voorbij onze Europese buitengrenzen.

We zullen in de toekomst nog meer klimaatvluchtelingen krijgen. Het duurt altijd een tijdje voordat nieuwkomers vaste voet aan de grond krijgen, en daar kan ook een generatie overheen gaan om uit de precaire omstandigheden te komen.